نشانه ها:
کاپنوگرافی کانولای اکسیژن بینی نیازهای اندازه گیری غیرتهاجمی فشار جزئی CO2 در بازدم را برآورده می کند. تشخیص دی اکسید کربن غلظت CO2 را در مقابل زمان به صورت شکل موج CO2 بیان می کند. قرار دادن کانول اکسیژن بینی کاپنوگرافی کانولای بینی نباید با مدیریت تهدید کننده حیات یا سایر استراتژی های اصلی درمانی تداخل داشته باشد.
در تنفس خودبخودی، از کانول اکسیژن بینی بیمار انتوبه نشده می توان از کاپنوگرافی کانولای بینی برای موارد زیر استفاده کرد:
1. ارزیابی سریع بیماران بدحال یا در حال تشنج
2. تعیین پاسخ به درمان دیسترس تنفسی حاد
3. تعیین کفایت تهویه در یک بیمار کما یا کما
4. ارائه شاخص هایی برای عدم تعادل اسید و باز
5. اطلاعات بیشتر برای بیماران مبتلا به سپسیس یا شوک سپتیک
6. اکسیژن درمانی با جریان کم را ارائه دهید
موارد منع مصرف:
کپنوگرافی کانولای اکسیژن بینی ممکن است در موارد زیر منع شود:
1. بیماران مبتلا به احتقان بینی
2-بیمارانی که دچار آسیب های صورت هستند که نمی توانند از کانولا استفاده کنند
3. بیمارانی که نمی توانند کانول های اکسیژن بینی را تحمل کنند
روش:
1. کانول اکسیژن بینی نمونه برداری EtCO2، منبع O2، مانیتور بیمار را مونتاژ کنید.
2. کانول اکسیژن بینی نمونه برداری EtCO2 را به منبع O2 وصل کرده و روی دبی مورد نظر تنظیم کنید.
3. کانول بینی نمونه برداری EtCO2 را روی بیمار قرار دهید
4. خط نمونه برداری را به ورودی CO2 مانیتور بیمار متصل کنید و با فشار دادن کلید دسترسی سریع CO2 مانیتور، حالت نمونه برداری را فعال کنید.
5. به قرائت ها و شکل موج ها توجه کنید.
6.روش‌ها، ارزش‌ها را مستند کنید و فایل‌ها را به گزارش‌های مراقبت از بیمار پیوست کنید.
7. اشباع O2 بیمار، صداهای تنفسی، حرکت دیواره قفسه سینه، تعداد تنفس و کپنوگرافی را کنترل کنید.
رهنمودها:
برای ارزیابی طیف وسیعی از بیماران می توان از کاپنوگرافی کانولای اکسیژن بینی استفاده کرد. کاپنوگرافی در شرایط پرفیوژن پایین خوانش قابل اعتمادی را ارائه می دهد.
از کاپنوگرافی کانولای بینی می توان برای گرفتن فعال بیمار استفاده کرد و با فعالیت عضلانی یا آرتیفکت های حرکتی گیج نشد. ارائه دهندگان می توانند از داده های کپنوگرافی برای تمایز بین آپنه، تهویه بی اثر یا موثر استفاده کنند.
کپنوگرافی کانولای اکسیژن بینی به ارائه دهندگان این امکان را می دهد تا به صورت پویا وضعیت تهویه را در زمان واقعی در بیماران مبتلا به دیسترس تنفسی حاد به هر علتی از جمله: برونشیولیت، کروپ، آسم، فیبروز کیستیک، نارسایی قلبی و بیماری انسدادی مزمن ریه بررسی کنند.
الف- افزایش EtCO2 علیرغم درمان نشان دهنده بدتر شدن تهویه است
ب.تثبیت یا بهبود EtCO2 که نشان دهنده موثر بودن درمان است
کاپنوگرافی کانولای اکسیژن بینی می‌تواند به تمایز بیماران تهویه‌ای موثر یا کما از بیمارانی که تهویه ناکارآمد دارند کمک کند. شرایطی که ممکن است عملکرد دستگاه ونتیلاتور را مختل کند الکلیسم، مصرف بیش از حد عمدی یا غیر عمدی دارو، و شرایط پس از عمل (به ویژه مواردی که همراه با بنزودیازپین ها مصرف می شود).
کاپنوگرافی کانولای اکسیژن بینی می تواند داده هایی را در مورد اختلالات اسید-باز ارائه دهد و به هدایت برنامه ریزی درمان کمک کند.
کاپنوگرافی کانولای اکسیژن بینی می تواند جریان داده دیگری را برای شناسایی بیماران سپسیس فراهم کند. علاوه بر معیارهای استاندارد هشدار سپسیس (به عنوان مثال، بیماران در معرض خطر با عفونت شناخته شده/مشکوک، دمای کمتر از 36 درجه سانتیگراد یا > 38 درجه سانتیگراد، افزایش نبض و تعداد تنفس همراه با فشار خون سیستولیک <90 میلی متر جیوه)، بیماران ممکن است در حال حاضر با سطح ETCO2 کاهش یافته است.
