نابرابری بهداشت جهانی به نابرابری های قابل توجه در نتایج بهداشتی ، دسترسی به مراقبت های بهداشتی و بهزیستی کلی بین کشورهای مختلف ، مناطق و گروه های اجتماعی اشاره دارد. این نابرابری ها در تفاوت در امید به زندگی ، بار بیماری ، دسترسی به مراقبت های بهداشتی و سطح سلامت ، که اغلب تحت تأثیر عوامل اقتصادی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی قرار دارند ، آشکار می شود.
علل نابرابری سلامتی
اختلافات اقتصادی:سطح توسعه اقتصادی به طور مستقیم بر دسترسی به خدمات مراقبت های بهداشتی تأثیر می گذارد. در مناطق فقیرتر ، منابع کافی برای ارائه خدمات اساسی مراقبت های بهداشتی وجود ندارد که منجر به نتایج بهداشتی ضعیف تر می شود.
شکاف های زیرساختی بهداشتی:کشورهای کم درآمد غالباً فاقد امکانات پزشکی ، تجهیزات و متخصصان مراقبت های بهداشتی کافی هستند که این امر حاکی از ارائه خدمات اساسی پزشکی است.
عوامل آموزشی و فرهنگی:فقدان آموزش بهداشت ، به ویژه در مناطق روستایی یا دور افتاده ، منجر به عدم آگاهی افراد از اقدامات پیشگیرانه و گزینه های درمانی می شود. شیوه های فرهنگی و طب سنتی همچنین ممکن است پذیرش مراقبت های بهداشتی مدرن را محدود کند.
موانع سیاسی و سیاسی:سیاست های بهداشتی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه توسعه نیافته است و سرمایه گذاری کافی در دولت در بخش مراقبت های بهداشتی نیست و توانایی بهبود سیستم های بهداشت عمومی را محدود می کند.
عوامل محیطی:شرایط نامناسب زندگی در مناطق فقیرنشین ، از جمله منابع آب آلوده ، مسکن ناکافی و آلودگی هوا ، خطرات سلامتی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
پرداختن به نابرابری بهداشت جهانی مستلزم تلاش های هماهنگ دولت ها ، سازمان های بین المللی و جامعه است. با افزایش سرمایه گذاری در بهداشت عمومی ، بهبود آموزش و توزیع منابع بهداشتی و درمانی به طور عادلانه ، می توان پیشرفت چشمگیری در کاهش این نابرابریها و ارتقاء حقوق جهانی بهداشت انجام داد.
